God Jul!!

Sikre kjelder melder om at årets pakkeutlevering muligens kan verte litt forsinka, grunna navigasjonsproblem.

God Jul!

Tidleg krøkast....

På rådyrjakt ved sommarfjøsen has Besten.

Då eg såg Tjostolv i kvitauget

Enkelte dagar har ein flaks, andre dagar ikkje. Eg trur verkeleg eg har fått min porsjon denne jaktsesongen.
Eit par helger etter opplevinga med storbukken, var eg på plass igjen. Eg satsa på å postere i terreng der det var god sjanse for ungdyr, då desse kan bli vanskeleg å få tak i seinare i jakta. Som så mange gongar før la eg i veg frå heimgarden, oppover skogkledde fjellsider. Etter å ha vokse opp på Hoem, og i ettertid ofte er på jakt i terrenget, må eg kunne seie at eg kjenner området som mi eiga bukselomme. Men av og til vert eg overraska.
Denne dagen gjekk eg meg på ei gjørmegrop eg ikkje hadde sett før, med mykje ferske spor rundt. Eg gjekk heilt ut på kanten og sette meg på huk attmed ein stein, fiska fram fotoapparatet og skulle til å ta bilde av gropa. Plutseleg var det noko som braut stillheita i skogen. Det var dyr på veg. Eg rakk ikkje å trekke meg unna, men måtte berre sitje heilt stille attmed steinen. Der, i godt driv gjennom lauvskogen, kom det ein stor bukk farande….rett mot meg! Bukken var stor, 10 taggar, og kraftig over nakken. Han hadde tydelegvis berre eit mål, og brydde seg ikkje om anna. Strake vegen rett ut i gropa, og med eit plask la han seg ned og rulla. Der låg han altså, med ryggen mot meg, 5 meter framom meg. Ein skikkeleg raggete bukk, som der og då fekk navnet Tjostolv. Eg tenkte heldigvis så fornuftig at eg ikkje skaut. Eg kunne lett ha skote den i nakken, men eg ville då aldri ha fått han ut av gropa igjen. Her måtte eg berre holde hodet kaldt og vente på ein sjanse, noko som er lettare sagt enn gjort i ein slik situasjon. Ein god blanding av adrenalin, årvåkenheit og rein redsel! Som eg tidlegare har skrive stoppar tida i ein slik situasjon….
Eg veit ikkje kor lenge bukken låg der, 30-40 sekund kanskje. Mang ein rar tanke susar gjennom hovudet, blant anna ei vurdering om eg rekk å bykse på han før merkar meg. Så kjente han sikkert lukta av meg og la hodet bakover, vrengte nakken for å sjå kva figur som sat rett bak han. Det var då eg såg det kvite i auga på han, noko som vitnar om kor nær eg var. Eg veit ikkje kven som var mest redd, eg eller bukken, då han eit sekund etter sprett opp og byksar over kanten på gropa, for så å ta eit rundkast nedover i oreskogen. Opp på føtene igjen og rasar videre, til han forsvinn i småskogen…

Ved sida av gropa sitt det igjen ein stakkars vettskremt jeger, med pulsen godt over det forsvarlege, og kan knapt tru kva han akkurat har opplevd. Eg var då usikker på om lukta kom frå gjørmegropa, eller om eg rett og slett hadde gjort meg ut…

Bukken låg i gropa lengst ned, mens eg sat bak steinen!

Etter to ”nær-bukken-opplevingar” på knapt to veker, byrjar eg å lure på kva som gjev meg denne tiltrekningskrafta på dei store bukkane. Har eg berre ei stor dose flaks, eller ligg det noko anna til grunn? Er det kroppslukta mi? Treng eg ein vask? Jaja, det er no snart jul, så det kan vel uansett ikkje skade.

Storbukken, ei utruleg jaktoppleving

"Pusten holdt jeg, sto og lyttet, hørte knirken av hans hov, så av ene hornet grenene. Derpå varsomt mellem stenene frem på buken jeg meg flyttet. Gjemt i røsen opp jeg glytte, slik en bukk, så blank og fet. Skulle du vel aldri set!
Det smalt! Bukken stupte bums i bakken. Men i samme stund han falt, satt jeg skrevs på bukkeryggen, grep ham i det venstre øre, ville nettopp kniven kjøre bakom skolten inn i nakken. Hei! Da skrek an vilt, den styggen, sto med ett på alle fire, slo meg med et akterkast ut av neven kniv og slire, skruet meg om lenden fast, stemte hornene mot leggen, klemte meg som i en tang, dermed satte han på sprang bent fremover Gjendin-eggen!”

Dette er kanskje verdas mest kjente jakthistorie, av storskrønaren Peer Gynt. Men etter helgas opplevelse, er eg nesten redd for sjølv å bli stempla som storskrønar:
Vi skulle eigentleg berre ein tur heim til Hoem, for å feire bursdagen til Mari saman med Besta og Besten. Men eg forlet sjeldan øya utan våpen, spesielt i jaktsesongen. Laurdag ettermiddag, mamma sin risengrynsgraut i magen, lett regn og sofaen var veldig god. Eg var lenge i tvil om eg skulle stikke nasen utanfor døra, men det er eg glad eg gjorde.
Turen vart ikkje lang. Etter å ha skremt opp tre dyr altfor tidleg, skjønte eg at dyra sto lavt i terrenget i dag, og her var berre å ta det roleg. Målet var fjellsida mot Eggen, men så langt kom eg meg aldri. Eg fekk nok ein gong betalt for å drive smygjakt fram til posten.
Midt i granfeltet trudde eg ikkje det eg såg: Ein stor bukk som ligg og markerar på skogbotnen, 6 meter framom meg!!! Tida stoppa…trur eg… Eg veit ikkje kor lenge eg stod der urørleg, før bukken væra meg, eit minutt kanskje. Bukken gjorde eit byks og stilte seg opp på 10 meters hald med breisida til. ”Det smalt!!”, og bukken forsvant. Tida stoppa igjen, bomma eg? Han sprang så lett? Etter å ha roa pulsen litt, nærma eg meg staden eg sist hadde sett han. Spora var tydelege, men ikkje blod. Heilt stille i skogen… Ikkje eit vindpust, einaste lyden var dunkinga av pulsen min i hovudet, adrenalin… Tankane går mot historiar om ettersøk og sundskotne dyr, var skotet verkeleg godt plassert? Eg greide ikkje la vere å juble då eg såg ein fot som stakk ut bak ei stor tue. Bukken hadde sprunge 20 meter etter eit reint hjerteskot, og stupt bak ei tue. Men for ein bukk!!!
Sannsynlegvis den største bukken eg nokon gong har sett på Hoem. 11 taggar i eit flott, symmetrisk gevir. Etter slaktinga viste det seg også at vekta vår ikkje gjekk langt nok, så slaktevekta er foreløbig uviss.
Resten av helga har eg tenkt ein heil del, sett for meg situasjonen gong etter gong i hovudet. Kvifor merka han ikkje at eg nærma meg? Kvifor stoppa han etter det første bykset? Er det verkeleg lov å ha så mykje flaks? Ein ting er i alle fall sikkert: Lottokupongen skal leverast så snart som mogeleg!

Storbukk i skumringa

Gratulerer Toralf!

Det er alltid litt ekstra stas å få sjansen til å legge ned ein storbukk. I år skulle vi ta ut ein over ti taggar, men ingen aktuelle har vist seg sidan jakta starta. I går kveld greide ikkje vår kandidat å holde seg lengre. Mens det endå var skytelys drista han seg ut av skogen og nærma seg kollene i Børstøva. Så langt kom han seg aldri, for Toralf låg og venta, med kaldt jegersinn, og sendte avgårde eit velplassert skot. Bukken stupte, og ga rom for andre oppadstormande bukkar.

Ein kyndig knivmann, Sindre har starta flåinga.

Smygjakt...

Starten på hjortejakta 2009 har vore over all forventning. 11 felte dyr på 2 dagar!! Må vel vere ny rekord i laget!

I dag snudde lykka til det meir normale, ein jaktmorgon utan eit einaste dyr å sjå. Etter morgonposteringa tok eg meg ein tur rundt Århammaren for å gå dei kjente hjortetråkka der. Det var verkeleg godt å kome seg ut i terrrenget igjen, og eg gler meg allereie til eg skal heim til Hoem på jakt i bratte fjellsider. Yr.no traff uvanleg godt på vermeldinga i dag, og smygjakta i sørvest stiv kuling og høljande regn vart ein ganske våt opplevelse. Men derimot var det ikkje noko problem å bevege seg lydlaust. Nok ein minneverdig jakttur :D

Hjortefall

Starten på jakta i år har vore over all forventning. I løpet av 1 1/2 døgn har vi felt 9 stykker, i tillegg til eit rådyr.
Rocky sitt første møte med ein rådyrbukk, forøvrig den første som er felt på Longva nokonsinne!
Godt vante slaktarar i sving med kniven.

Første jaktmorgon

Det vart ein veldig bra start på årets hjortejakt. Etter ei regntung natt, letta det litt og dyra viste seg. 4 dyr måtte slaktast, bukk, spissbukk, kolle og kalv.
Nils Arne er godt nøgd med ein fin bukk den første jaktmorgonen!

Jaktsjuka - ein sjukdom utan behandlingsform

Den første hauststormen har no meldt sin ankomst. Kvervelar på fjorden, knaking i husveggane og eplene ligg strødd over heile hagen. Hausten er på mange måtar den beste årstida. Eg veit at mange vil protestere på dette, men dette er då mi personlege meining og eg har vel alltid vore litt rar. Fargespelet i fjellsidene, kveldssola og den friske lufta.
Eg vart tidleg glad i å oppholde meg i skog og fjell. Med fire søstre fann eg fort ut at det beste var å pakke sekken med telt og fiskestang og kome meg til fjells. I år har eg dessverre ikkje fått prøvd kreefisket på Hoemsfjellet endå. Men oteren og stanga ligg klar til dyst, så eg må vel berre blinke meg ut ei helg snart.
På torsdag startar hjortejakta, eit av årets store høgdepunkt. Eg trur at mange av arbeidskollegaene til oss i jaktlaget, allereie byrjar å verte lei alt pratet. Eg må nok innrømme at eg sjølv ikke har prata om stort anna dei siste vekene. Vanlegvis er eg så trøytt om kveldane at eg ikkje huskar at eg treff puta, men før jakta blir eg liggande og glise, og tenke på forskjellige jaktsituasjonar. Er det rart at min bedre halvdel av og til kan verte ganske oppgitt?
Jakt er eit følsomt tema. Det er lange tradisjonar for jakt i Noreg, frå dei tidlegaste som jakta for å overleve, til moderne jaktlag som jaktar for å ivareta ein best mogeleg stamme. Grunneigaren sin rett til å hauste frå naturen har alltid stått i fokus, og dette kan lett bli gjenstand for konfliktar i dagens jaktsamfunn. På Longva har vi eit veldig godt forhold mellom jaktlag og grunneigarar, og trivselen i jakta er minst halve opplevelsen. Det hendar eg får spørsmål om kva som er så fascinerande med å skyte ville dyr. Eg vil då snu litt på spørsmålet, og sjå på heilheita. Følelsen av å vere ein del av eit godt innarbeidd og triveleg jaktlag er heilt ubetaleleg. Opplevelsane og inntrykka vi får gjennom mange lange morgonar og kveldar i naturen kan ikkje beskrivast med ord. Personleg så er det frå turar eg ikkje har felt dyr eg har dei største opplevingane. Ein stor del av jakta er behandling og foredling av kjøtet. Her er det rike tradisjonar og mange meiningar, men etter fordeling så er det alltid like kjekt å kunne dele med familie og venner. I skrivande stund er det altså berre to dagar igjen til årets hjortejakt. Overdose med flått, søvnmangel, og vill døgnrytme. Livet er herlig!!!

Isfiske på Urvatnet

Det har vel eigentleg blitt ein tradisjon. Isfiske på Urvatnet i påska. Tidlegare år har eg hatt med eit par kompisar, pappa, eller eg har reist heilt åleine. Alt har sin eigen sjarm. I år stilte vi mannsterke.

5 staute karar la i veg frå Sætre, etter at Jørn hadde skyssa oss eit stykke med traktor. Tunge sekkar og rotten snø er ein dårleg kombinasjon, så vi fekk verkeleg slite i motbakkane. Men med eit islagt fjellvatn som mål er det ingenting som held oss tilbake. Ein kjapp stopp på Hoemssetra for å hente isbor og ved, for så å fortsette mot vatnet. Tjukkelsen på isen er like spanande kvart år, spesielt i år etter ei lang periode med finever. Mens lavvoen var på veg opp, gjekk eit par mann ut på isen for å prøvebore. Ganske lite is i år, "berre" 85 cm :D Resultatet etter første kveld på isen var 4 fine kree.

Utover kvelden vart det stemning rundt bålet, med grilla laks, bakte poteter og rømme. Bålkjelen var i sving heile tida, så kaffe og noko godt attåt holdt oss varme ut i dei seine nattetimar, akkompagnert av ein fantastisk stjernehimmel.

Vi var nok litt bekymra for veret når vi våkna om morgonen, men etter ein kjapp gløtt ut av lavvoen kunne vi konstatere at dette skulle bli ein strålande dag!

Bålkjelen vart fort varm og frokosten vart fortært.

Ein strålande dag på isen, der enkelte av oss faktisk tassa rundt berre i stillongs og fjellsko, heilt fantastisk!! Fiske var også bra, med unntak av han som stilte med fiskeutstyret, som ikkje fekk ein einaste fiskepinne gjennom isen.

Etter kvart pakka vi saman lavvoen og ramla oss nedover mot sivilisasjonen igjen.

Det er eigentleg vanskeleg å setje ord på ein slik tur...det næraste eg kjem er fantastisk, heilt rått!! Gler meg allereie til neste påske!!

Gåsa 2009

"Gakk gakk!!"..... Er vel eigentleg berre brøla frå storbukkane som kan overgå denne lyden. Lyden av grågås som nærmar seg, heilt fantastisk, spenningsnivået stig brått!

Skadefellinga av grågås tok ei ny vending i år. Forvaltninga skal skjerpast inn, så vi har berre skadefellingsløyver fram til 1.mai. Det må utnyttast...

Etter ei observasjonsrunde på holmen for å finne kvar gåsa oppheld seg, kunne vi konstatere: OVERALT!! Eg har sjeldan sett så mykje gås som i år, og beiteskadene er tilsvarande store. Spenninga var stor då eg smaug meg innpå årets første gås. Vanskeleg å kome på hold, men alt er mogeleg for erfarne jegerar :D Gåsa i siktet....vente.....vente......breisida til.... kontrollere pust...kontrollert avtrekk.... PANG! Gleden av å kome fram til felt vilt er alltid like stor! Dette var den første av 4 denne morgonen. Er ikkje så mange jaktformer som kan konkurrere med gåsejakta... Gler meg til grillsesongen er i gong :D

Ei badeand som ikkje ville bli liggande på land....

Fuglekassebygging

Fekk besøk av Torbjørn ein laurdag tidleg i April. Klar beskjed: "Me ska bygge fuglekasse!"
Eg hadde ikkje anna valg enn å lage tre byggesett, eit til kvart ekspedisjonsmedlem. Etter ein del blåtomlar, kjeks og Cola frå Gøss, stod 3 kasser klare til utplassering. Som ekspertane sjølv sa, så var det viktig at kassene kom opp i god tid før fugleungane skulle lære seg å fly :D

"..cause today was a good day.."

Valgte å sitere ein av mine favorittartistar i dette innlegget, rett og slett fordi eg ikkje kunne kome på noko meir passande å skrive.

Februar, laurdag, massevis av snø....ikkje so mykje meir å gruble på egentlig :D Starta dagen tidleg, spente på meg skia og satte kursen mot Skulen i strålande vinterver. Må innrømme at stigninga var tøff og forma dårlegare enn forventa, men snømengdene i Skulesida gjorde at motivasjonen var på topp. PUDDER!!!

Men veret kan skifte fort i ytre strøk, og før eg nådde toppen snødde det så tett at eg ikkje såg det forsvarleg å fortsette. Eg traff stadig på stein og tuer med skituppane, som eg ikkje kunne sjå, altså ca 1 meter sikt... Måtte bite i det sure eplet, snu og følge sporet nedatt. Men, som så mange gongar før, var det nedturen som var oppturen! Veret letta når eg kom ned i skogen, og eg fekk leike meg i nokre heftige utforkøyringar. Stort!!

Seinare på dagen fekk vi besøk av cafè-gjengen, og alle var enige om at hagen var mykje meir innbydande enn stua. Dette var ein av gongane det lønner seg å ha stor hage. Eit grovt overslag gjer at det faktisk låg bortimot 1500 kubbikk snø på tomta :D

Longvas største snømann tok form, og muligens Longvas skumlaste og... Fantastisk bra utnytting av ein vinterdag!

"...cause today was a good day...."

Den o'store utfordring!

Jaja, det har blitt litt få turar på meg i det siste, grunna mykje jobbing og husbygging, så det har blitt lite blogging på wildlife-fronten. Satsar på å kome sterkare tilbake ganske snart!
I mellomtida har eg altså blitt utfordra av Heidi, så vi får sjå om det kan dukke opp ny og foreløbig ukjent info om underteikna.

Fire jobber eg har hatt:
Fjøsrøktar
Sleggemekanikar
Topplaus servitør :D
Vikar i SFO (fantastisk gøy)
(no: Prosjektingeniør i Rolls-Royce)

Fire filmar eg kan sjå om og om igjen:
Ford Fairlane
Gone in 60 seconds
Transformers (i full HD soklart)
Filmhelsinga frå Davy Watne til Bulle

Fire stader eg har budd:
Gjermundnes
Hoem
Molde
Istad

Fire TV-program/show eg elskar:
Vanskeleg....lite tv for tida, men får gjere eit forsøk..
Rides
Uglen (The Owl, Cartoons Network)

Hmm...vart viss berre 2..

Fire stader eg har vore på ferie:
Val d'Isere
Dyreparken i Kristiansand
London
Hoemsfjellet!!!

Fire websider eg besøker (nesten) kvar dag:
Dagbladet
VG
Sumpen
Tryneboka

Fire stader eg heller ville vore no:
Hoemsfjellet!!!
Jakthytta på Århammaren
Klatreveggen på Befalsskulen på Kjevik
Blådalen på Strandafjellet

Sender utfordringa videre, værsågod! Julianne, Bjørn Kåre, Kai Henrik og Monica :D