Det smalt! Bukken stupte bums i bakken. Men i samme stund han falt, satt jeg skrevs på bukkeryggen, grep ham i det venstre øre, ville nettopp kniven kjøre bakom skolten inn i nakken. Hei! Da skrek an vilt, den styggen, sto med ett på alle fire, slo meg med et akterkast ut av neven kniv og slire, skruet meg om lenden fast, stemte hornene mot leggen, klemte meg som i en tang, dermed satte han på sprang bent fremover Gjendin-eggen!”
Dette er kanskje verdas mest kjente jakthistorie, av storskrønaren Peer Gynt. Men etter helgas opplevelse, er eg nesten redd for sjølv å bli stempla som storskrønar:
Vi skulle eigentleg berre ein tur heim til Hoem, for å feire bursdagen til Mari saman med Besta og Besten. Men eg forlet sjeldan øya utan våpen, spesielt i jaktsesongen. Laurdag ettermiddag, mamma sin risengrynsgraut i magen, lett regn og sofaen var veldig god. Eg var lenge i tvil om eg skulle stikke nasen utanfor døra, men det er eg glad eg gjorde.
Turen vart ikkje lang. Etter å ha skremt opp tre dyr altfor tidleg, skjønte eg at dyra sto lavt i terrenget i dag, og her var berre å ta det roleg. Målet var fjellsida mot Eggen, men så langt kom eg meg aldri. Eg fekk nok ein gong betalt for å drive smygjakt fram til posten.
Midt i granfeltet trudde eg ikkje det eg såg: Ein stor bukk som ligg og markerar på skogbotnen, 6 meter framom meg!!! Tida stoppa…trur eg… Eg veit ikkje kor lenge eg stod der urørleg, før bukken væra meg, eit minutt kanskje. Bukken gjorde eit byks og stilte seg opp på 10 meters hald med breisida til. ”Det smalt!!”, og bukken forsvant. Tida stoppa igjen, bomma eg? Han sprang så lett? Etter å ha roa pulsen litt, nærma eg meg staden eg sist hadde sett han. Spora var tydelege, men ikkje blod. Heilt stille i skogen… Ikkje eit vindpust, einaste lyden var dunkinga av pulsen min i hovudet, adrenalin… Tankane går mot historiar om ettersøk og sundskotne dyr, var skotet verkeleg godt plassert? Eg greide ikkje la vere å juble då eg såg ein fot som stakk ut bak ei stor tue. Bukken hadde sprunge 20 meter etter eit reint hjerteskot, og stupt bak ei tue. Men for ein bukk!!!
Sannsynlegvis den største bukken eg nokon gong har sett på Hoem. 11 taggar i eit flott, symmetrisk gevir. Etter slaktinga viste det seg også at vekta vår ikkje gjekk langt nok, så slaktevekta er foreløbig uviss.
Resten av helga har eg tenkt ein heil del, sett for meg situasjonen gong etter gong i hovudet. Kvifor merka han ikkje at eg nærma meg? Kvifor stoppa han etter det første bykset? Er det verkeleg lov å ha så mykje flaks? Ein ting er i alle fall sikkert: Lottokupongen skal leverast så snart som mogeleg!
5 comments:
Gratulerer so masse med den flotte bukken:-)
Blir nokke å ha henganes på veggen den der...
Gratulere!!!!! Skikkelig stor-fangst ditta. Vel verdt å ta seg ein romsdals-tur når det gir slike resultat.
Litt av en rugg ditta, ja! Får håpe han smaker bra mæ! Hjortegryte til barnedåpen?
Den va heilt utruleg stor! Utruleg at dåkke fekk den ned frå fjellet i det heile tatt...
En imponerende bukk, Øystein! Må også få si at du er veldig flink til å skrive. Når jeg nå har lest disse bukkehistoriene har jeg faktisk fått puls og nesten litt adrenalin. Har selv vokst opp med jakt, både elg, hjort og rådyr, selv om jeg aldri selv har klart å trekke av når dyret har vært på skuddhold har jeg alltid dyrket naturopplevelsene som jakta byr på. Og denne intense hjerteklappen man får når dyr kommer på skuddhold må bare oppleves. Dere som har evnen til å trykke av får sikkert et ekstra kick. Jeg har alltid fått slik sympati for dyret at avtrekkerfingeren aldri har krummet seg nok...
Post a Comment